dermande
Kurmancî[biguhêre]
Rengdêr[biguhêre]
dermande
- bêçare, perîşan, bêvîr, bireş
- bêwar, bêcih, bereder, deremal
- kesê ku li derveyî malekî an jî avahîyekî mabe û cihê lê hêwirandinê nîn be
Ji wêjeyê[biguhêre]
- Ey Şehê 'Alîcenab, pir 'aciz û perkende em
Ah ji dest cewra evînê, çi bikirim min bende em
Sebr û taqet min neman lê bêkes û dermande em
Ger bixwanî wer beranî bende em ta zinde em
Wacibun lî imtisalu l'emri maza te'murîn — (Dîwan, Melayê Cizîrî, rp:155)
Alfabeyên din[biguhêre]
- kurdîya erebî: درمانده