cumleten

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Hoker[biguhêre]

cumleten

  1. hemû pêkve, tev bi hev re, hemî li gel hev, vêkre, hemû, tev, giş, temamen
    • Li hember Komara Tirkîye talûkeyek (!) bê bihîstin, cumleten zû radibin ser xwe û bi mitîngên parastina Cûmhûrîyetê berê xwe didin ser gora Ataturk û dibêjin komar di talûkeyê de ye! — (Serdar Roan: Dermanê hemî derdan: Gora Ataturk!, Nefel.com, 2/2008)

Herwiha[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji erebî [Peyv?].

Werger[biguhêre]

Ji "https://ku.wiktionary.org/w/index.php?title=cumleten&oldid=5748050" hatiye standin.