destnivêj

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. xweşûştina bo nivêjê (bi taybetî şûştin dest û pî û serûçavên xwe)

Hevwate

• avdest
• taret

Herwiha

• desnimêj
• desnivêj
• desniwêj
• destnimêj
• destniwêj

Bikaranîn

• destnivêj girtin: xwe şûştin bo nivêjê
• destnivêj (lê) ketin: bi destavkirinê yan hewaberdanê yan leş ketina bi leşê kesek zayendcuda re "pîs" bûn.
  Dema destnivêj bikeve, kesa/ê nivêjker divê carek din destnivêjê bigire daku bikare nivêjê bike.

Ji

dest + nivêj

Jê

• destnivêja stûr
• destnivêja zirav
• bêdestnivêj
• bêdestnivêjî
• bidestnivêj
• bidestnivêjî
• destnivêjgir
• destnivêjgirtî
• destnivêjketî

Werger

• Erebî: وضوء ^→ ar
• Farisî: وضو ^→ fa
• Inglîzî: ablution ^→ en
• Tirkî: abdest ^→ tr, aptes ^→ tr, aptest ^→ tr