zahid
Kurmancî[biguhêre]
Bilêvkirin[biguhêre]
Rengdêr[biguhêre]
zahid
- Kesa/ê ku dest ji karûbarên yan zewqa dinyewî berdaye û xwe gorî peristinê kiriye.
- (Mînakekê bide) (biguhêre)
Ji wêjeya klasîk[biguhêre]
- Wan dest û zend û sa'idan
Mey dane şeyx û zahidan
Mestî be çeşmê şahidan — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)
Hevmane[biguhêre]
Bi alfabeyên din[biguhêre]
Jê[biguhêre]
- (lêker) zahid kirin
- (navdêr) zahidkirin
- (rengdêr) zahidkirî
- zahidane
- zahidî
- zahidîtî
- zahidtî
Bide ber[biguhêre]
Etîmolojî[biguhêre]
Ji erebî زاهد (zahid) ji rehê ز ه د (z-h-d-, “terk kirin, dest jê berdan, ji xwe re nekirin xem”), hevreha زهد (zuhd, “zahidî”).