xwazgîn

Kurmancî

Navdêr

xwazgîn

1. talib, daxwazker, dilxwaz, viyer, xwazkar, karniyar, telebkar,
   kesa/ê ku daxwaza tiştekî dike,
   kesa/ê ku tiştekî dixwaze,
   kesa/ê ku teleba tiştekî dike
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• xwezgîn
• xazgîn

Etîmolojî

xwestin > -xwaz- + -gîn

Jê

• xwazgînî
• xwazgînîtî
• xwazgîntî

Ji wêjeya klasîk

• Bêperdeyî bo we ra qedîm e
  Xwazgîn û wesa'it û wesîle
  Herçî ko ji ba we bên cemîl e — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Werger

• Almanî: der Bewerber, die Bewerberin
• Farisî: خواستگار‎ → fa
• Fînî: hakija → fi
• Fransî: prétendant → fr
• Îngilîzî: applicant → en, aspirant → en, matchmaker → en, ^?marriage broker
• Tirkî: isteyen, talip → tr, istekli → tr, görücü → tr
• Yûnanî: διεκδικητής → el (diekdikitís)