tiwanîn
Soranî[biguhêre]
Lêker[biguhêre]
tiwanîn
- karîn, şiyan, kanîn,
hêz / taqet yan hinêr yan derfet / delîv yan zanîn hebûn bo kirina tiştekî- (Mînakekê bide) (biguhêre)
Tewîn[biguhêre]
-tiwan-
Etîmolojî[biguhêre]
Hevreha farisî توانستن (tevanisten, rehê dema niha -tevan-), pehlewî tevan (hêz, taqet, şiyan), avestayî û hexamenişî tav-, hemû ji proto-hindûewropî *tewh₂- (bihêz bûn, xurt bûn, perçivîn)