tiwanîn

Ji Wîkîferhengê

Soranî[biguhêre]

Lêker[biguhêre]

tiwanîn

  1. karîn, şiyan, kanîn,
    hêz / taqet yan hinêr yan derfet / delîv yan zanîn hebûn bo kirina tiştekî

Tewîn[biguhêre]

-tiwan-

Etîmolojî[biguhêre]

Hevreha farisî توانستن‎ (tevanisten, rehê dema niha -tevan-), pehlewî tevan (hêz, taqet, şiyan), avestayî û hexamenişî tav-, hemû ji proto-hindûewropî *tewh₂- (bihêz bûn, xurt bûn, perçivîn)

[biguhêre]