rûken

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Rengdêr[biguhêre]

Pozîtîv Komparatîv Sûperlatîv
rûken rûkentir herî rûken
rûkentirîn

rûken

  1. rûgeş, rûxweş
    • Maseyeke pir dirêj û li dora wê jî merivên rûken. Bi tirkî û kurdî mûsîka welêt. Çend dengbêj û sazbend. Her texlît xwarin û vexwarin. Bêgûman, araq jî. — (Mehmed UzunSiya Evînê, İthaki Yayınları, Stembol, 2005, r. 53, ISBN 975-273-098-1)

Etîmolojî[biguhêre]

Ji + ken.

Werger[biguhêre]