qetqetî
Kurmancî[biguhêre]
Rengdêr[biguhêre]
qetqetî
- perçe perçe, bi qetandin an qusandinê kirin gelek perçeyên hûrik û piçûk
- Piştî gereke dirêj ber êvarî rastî laşên wan ên qetqetî hatin. Guran ew tew ji hevdû belav kiribûn. — (Mihemed Şarman, Pirça Winda, Avesta, 2016, Çapa Duyem, r. 37, ISBN 978-605-5585-41-9)
- Ew jî nemerdiyê nake, hema radibe ser xwe, radihêje şûrê xwe li serê mar dixe û dike qetqetî. Sê çar çêlikên baz hene, her çêlikekê qetekî datîne ber wan û yekî jî datîne dera hanê. — (Eslîxan Yıldırım, Herdemciwanê, Enstîtuya Kurdî ya Amedê, Çapa yekemîn, 2009, rp:15)
- Bayê ku bi kelecahdeke şaşwaz, qetqetî û belawela ku nizane ber bi kuderê ve bisûre, bi toz û tirabêlka deştê, şevê distirê. — (Îrfan Amîda, Şevek Şîzofren, Weşanên Lîs, 2018, r. 5, ISBN 9786058152175)
Herwiha[biguhêre]
Bide ber[biguhêre]
Jê[biguhêre]
- (lêker) qetqetî bûn
- (lêker) qetqetî kirin
- (navdêr) qetqetîbûn
- (navdêr) qetqetîkirin
- (rengdêr) qetqetîbûyî
- (rengdêr) qetqetîkirî
Etîmolojî[biguhêre]
Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.
