qaçax

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

qaçax mê û nêr

  1. revok, firar, bazder, harib
    • 40 Hingê wan hê kire qîrîn, gotin: «Ne ku vî merivî, lê Barabas berde!» Barabas jî qaçaxek bû. — (Mihemed Selîm SiwarîMizgînî: Încîla bi Kurdî [arşîv], 1983, r. 235)
    • Ku li nava gund çiqas mêr, jin, ciwan hene giştikan digirin bin çavan. Li malan çiqas arvan, tirş, bilxur û tiştên din hene, avêtine erdê tevlihev kirine. Di malan de li çekan digerin. Dibêjin ew li mirovê qaçaxê leşkeriyê digerin. — (Sirri Ayhan, yaqob TilermenîRêçên Di Neynikê De [arşîv], Na Yayınları, r. 72)
  2. Kesa/ê ku qaçaxiyê dike.
    Hevmane: qaçaxçî

Herwiha[biguhêre]

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji tirkî kaçak.

Werger[biguhêre]

Rengdêr[biguhêre]

qaçax

  1. Ne tafîl, ne serbest, ne helal, tiştê ku kirina wî tawan yan guneh e.
    Hevmane: qedexe, heram, yasax, guneh tawan
  2. Tiştê ku ne bi destûra dewletê hatiye di nav tixûbên wê de.

Werger[biguhêre]