manê
Kurmancî[biguhêre]
Hoker[biguhêre]
manê
- jixwe, nê, nexwe, zaten
- Manê eger te bela xwe ji marî vekiribûya, marî bi te venedida.
- Manê heke pîla jî be wekî xwe namîne û dê hête helandin. — (Sidqî Hirorî, Kurê Zinarê Serbilind, Weşanên Nûdem, Stokholm, 1996)
Bide ber[biguhêre]
Etîmolojî[biguhêre]
Werger[biguhêre]
Mane[biguhêre]
manê (cureyê peyvê?)
- Guhartoyeke man (“ji "man"”).
Mane[biguhêre]
manê (cureyê peyvê?)
- Guhartoyeke mane (“ji "mane"”).