hewcedar

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
hewcedar	hewcedartir	herî hewcedar hewcedartirîn

hewcedar

1. muhtac, lazim, pêwîst,
   kesa/ê ku hewceyî tiştekî ye,
   kesa/ê ku tiştek nîne lê divê hebe
   • Tu hewcedariya min bi paleyên welê nîn e. — (Dara Hinarê, Yaşar Kemal, Weşanên Nûdem)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: هەوجەدار‎

Jê

• (Lêker) hewcedar bûn
• (Lêker) hewcedar kirin

• (Navdêr) hewcedarbûn
• (Navdêr) hewcedarkirin

• (Rengdêr) hewcedarbûyî
• (Rengdêr) hewcedarkirî
• hewcedarî
• hewcedarîtî
• hewcedartî

Etîmolojî

Ji hewce + -dar.

Werger

• Afrîkansî: behoeftig → af
• Almanî: bedürftig → de, angewiesen → de, ärmlich → de, bettelarm → de, dürftig → de, ^?unerlässlich → de
• Azerî: kasıb → az, yoxsul → az
• Danmarkî: fattig → da, trængende → da
• Erebî: محتاج‎ → ar, بحاجة‎ → ar, معتاز‎ → ar, ^?مجبور‎ → ar
• Farisî: لوازم‎ → fa, بیروزی‎ → fa, مجبور‎ → fa, محتاج‎ → fa
• Fînî: tarvitseva → fi
• Fransî: vide → fr
• Îngilîzî: needy → en, in need, dependent → en, destitute → en, indigent → en, necessitous → en, straitened → en, in need → en, ^?bounden → en
• Îtalî: nullatenente → it
• Keçwayî: tunki → qu
• Manksî: femoil → gv
• Mecarî: rászoruló → hu
• Romancî: basegnus → rm
• Spanî: indigente → es, desamparado → es
• Tirkî: eksikli → tr, muhtaç → tr