erkan
Binêre herwiha: erkân
Kurmancî[biguhêre]
[biguhêre]
erkan
- efser, general yan amîral
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
- stûn, rikn
- Heft di misalê durrê xeltan
Herşeş cihet û çihar erkan — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)
- Heft di misalê durrê xeltan
Jê[biguhêre]
Bide ber[biguhêre]
Têkildar[biguhêre]
Etîmolojî[biguhêre]
Deyn ji erebî أركان (erkan) pirjimara erebî ركن (rukn, “stûn”).
- Çavkanî:
- Nişanyan, Sevan, Çağdaş Türkçenin Etimolojisi [Etîmolojiya Tirkiya Niha] (bi tirkî): erkan
- Dezgeha ziman ya tirk (TDK): erkan
Werger[biguhêre]
[biguhêre]
erkan
Etîmolojî[biguhêre]
Deyn ji erebî أركان (erkan), pirjimara erebî ركن (rukn, “stûn”).