efsûn kirin

 Ji bo navdêrê binêre: efsûnkirin

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /ɛfˈsuːn kɪˈɾɪn/
• Deng (Bidlîs)^ⓘ
• Kîtekirin: ef·sûn ki·rin

Lêker

efsûn kirin (lêkera gerguhêz)
Rehê dema niha:
RP. Niha
	ez	efsûn dikim
	tu	efsûn dikî
	ew	efsûn dike
	em, hûn, ew	efsûn dikin
Fermanî	Yekjimar	efsûn bike
	Pirjimar	efsûn bikin
Rehê dema borî:
RP. Boriya sade
	min	efsûn kir
	te	efsûn kir
	wê/wî	efsûn kir
	me, we, wan	efsûn kir
Formên din:

efsûn kirin lêkera hevedudanî, gerguhêz

1. Maneya vê peyvê hê nehatiye nivîsîn. Heke hûn maneya wê bizanin, kerem bikin binivîsin.

   (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

   • Û maran efsûn dikin û digel xwe heldigirin û dikine paşiled xwe û li istûyêd xwe dialînin (dipêçin û digerînin), eslen zererê nakitin. — (Mele Mehmûdê Bayezîdî, Amadekar: Jan Dost Adat û Rusûmatnameê Ekradiye, Weşanxaneya Nûbihar, 2010, r. ?, ISBN 9789944360678)

Etîmolojî

Ji efsûn + kirin.

Werger

• Almanî: taufen → de, ^?berücken → de, ^?bezaubern → de, ^?zaubern → de
• Îngilîzî: bewitch → en
• Tirkî: afsunlamak → tr, efsunlamak → tr, büyülemek → tr, sihir yapmak → tr, şerbetlemek → tr, teshir etmek → tr