bîrkol

Kurmancî

Navdêr

Zayendên mê û nêr ên binavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	bîrkol	bîrkol	bîrkol
Îzafe	bîrkola	bîrkolê	bîrkolên
Çemandî	bîrkolê	bîrkolî	bîrkolan
Nîşandera çemandî	wê bîrkolê	wî bîrkolî	wan bîrkolan
Bangkirin	bîrkolê	bîrkolo	bîrkolino
Zayendên mê û nêr ên nebinavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	bîrkolek	bîrkolek	bîrkolin
Îzafe	bîrkoleke	bîrkolekî	bîrkoline
Çemandî	bîrkolekê	bîrkolekî	bîrkolinan

bîrkol mê û nêr

1. (meslek) Kesa/ê ku bîr an solînan dikole.

Hevmane

• solînkar

Etîmolojî

Ji bîr + -kol "(kolîn)".

Werger

• Erebî: مقنی‎
• Farisî: کاریزگر‎, کاریز کار‎