avjen
Kurmancî[biguhêre]
[biguhêre]
avjen mê û nêr [1]
- melevan, sovan, ajnîvan,
kesa/ê ku ajniyê dizane,
kesa/ê ku dikare bi livandina dest û piyên xwe di avê de bilive bêyî ku bikeve binê avê- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
- Kesa/ê ku pîşe yan mijûlahiya wê / wî avjenî ye.
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
Jê[biguhêre]
- avjenî
- avjenîtî
- avjentî
- (Lêker) avjen bûn
- (Lêker) avjen kirin
- (Navdêr) avjenbûn
- (Navdêr) avjenkirin
Etîmolojî[biguhêre]
Werger[biguhêre]
- ↑ Ferhenga Kurdî-Tirki. Enstîtuya Kurdî Ya Stenbolê. Amadekar, Zana Farqînî. Çapa 2. Nisan 2005. Rûpel: 69.