xweragir

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
xweragir	xweragirtir	herî xweragir

xweragir

1. xurt, qayîm, mayinde,
   kesê yan tiştê ku bi hêsanî pûç nabe yan nayê têkbirin yan guherandin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. pêbawer, berxwedêr
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• xoragir
• xuragir

Têkildar

• xweragirtî

Etîmolojî

Ji xwe +‎ ragirtin.

Jê

• xweragirî
• xweragirîtî

Werger

• Almanî: ^?gefasst → de, ^?enthaltsam → de
• Erebî: ^?ثابت‎ → ar
• Farisî: ثابت‎ → fa
• Îngilîzî: determined → en, firm → en, resolute → en, steady → en, unyielding → en, principled → en, ^?collectanea → en, ^?impervious → en, ^?unfaltering → en, ^?unroved → en
• Tirkî: azimli → tr, dirençli → tr, kararlı → tr