xaricî

Kurmancî

Rengdêr

xaricî

1. biyanî, bêgane, derveyî, ecnebî, xerîb, ne ji wî welatî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. derekî, namo^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?], ji xaric + -î.

Werger

• Almanî: ^?äußere → de, ^?außen-
• Farisî: ^?بیرونی‎ → fa
• Îngilîzî: adventitious → en, external → en, exterior → en
• Tirkî: harici → tr, ^?dışsal → tr, ^?hariç → tr