vêca

Kurmancî

Hoker

vêca

1. îcar, vêga, ca, madem, madem ku, îjar, îja

   Kurdan birryara xwe daye ku Kurdistanek serbixwe ava bikin. Vêca dijmin bixwazin yan nexwazin, nikarim rê li ber kurdan bigirin.

   • Wextê hindê hatiye ku vêca em jî azad û serfiraz û di aştiyê de weke miletên din yên cîhanê li ser axa welatê xwe bijîn. — (Sidqî Hirorî, Kurê Zinarê Serbilind, Weşanên Nûdem, Stokholm, 1996)

1. îcar, vê carê

   Ez vêca li gel we nayêm.

Herwiha

• vêcar
• wêle

Etîmolojî

vê + car(ê)

Werger

• Almanî: dann → de, dieses Mal, diesmal → de, vorläufig → de, ^?alsdenn
• Farisî: اینبار‎, این دفعه‎
• Îngilîzî: thereupon → en, ergo → en, ^?accordingly → en, ^?so that → en
• Tirkî: ^?bu sefer → tr