tabi'

Kurmancî

Navdêr

tabi' mê

1. peristgar, îbadetker, îtaetker, perêser
   • Hemdê bêhed bo Xudayê 'alemîn
     Ew Xudayê da ye me dînê mubîn
     Em kirine ummeta xeyr-ul beşer
     Tabi'ê wî muqtedayê namûwer. — (Melayê Batê: Mewlûd, serhed.org, jêgirtin 8/2010)
2. çapker, weşanger, weşîner
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Bide ber

• tabî

Jê

 

• (lêker) tabi' bûn
• (navdêr) tabi'bûn

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?].

Rengdêr

tabi'

1. têkildar, peywendîdar, eleqedar, aîd
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)