pêwendîdar

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
pêwendîdar	pêwendîdartir	herî pêwendîdar pêwendîdartirîn

pêwendîdar

1. têkildar, eleqedar, tişta/ê têkilî anku pêwendî anku eleqe li gel tiştekê/î heye
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• peywendîdar

Jê

• (Lêker) pêwendîdar bûn
• (Lêker) pêwendîdar kirin
• (Navdêr) pêwendîdarbûn
• (Navdêr) pêwendîdarkirin
• (Rengdêr) pêwendîdarbûyî
• (Rengdêr) pêwendîdarkirî
• pêwendîdarî

Etîmolojî

Ji pêwendî +‎ -dar.

Werger

• Farisî: مرتبط‎ → fa
• Îngilîzî: be- → en, relative → en, related → en
• Tirkî: alâkadar → tr, alâkalı → tr, bağlantılı → tr, ilişkili → tr, müteallik → tr, ^?ilgili → tr