nefer

Kurmancî

Navdêr

nefer

1. kes, mirov, şexs, ferd

   Firroke ket û her 20 neferên tê de mirin.

Bide ber

• mefer

Etîmolojî

Ji erebî نَفَر‎ (nafar)

Jê

• bênefer
• bêneferî
• binefer
• bineferî
• neferî

Werger

• Farisî: نفر‎ → fa, واحد شمارش‎
• Îngilîzî: passenger → en, rank and file → en, ^?unnecessary → en
• Tirkî: nefer → tr, er → tr, efrat → tr

Tirkî

Navdêr

nefer

1. kes
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. leşker, esker, nefer
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)