miqate

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
miqate	miqatetir	herî miqate miqatetirîn

miqate

1. Kesa/ê ku li xwe hişyar.

   Hevmane: bisexbêr, bidîqet, haydar, baldar, agadar, hişyar, hayjixwehe

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: مقاتە‎

Herwiha

• meqate
• miqayit

Jê

• (Lêker) miqate bûn

• (Navdêr) miqatebûn
• (Navdêr) miqatekirin

• (Rengdêr) miqatebûyî
• miqatehî
• miqatetî
• miqateyî

Etîmolojî

Ji erebî مُقَيَّد‎ (muqayyad).

Werger

• Almanî: achtsam → de, ^?Aufmerksamkeit → de, ^?Beachtung → de
• Erebî: ^?حذر‎ → ar
• Farisî: مواظب‎ → fa, مورد توجه‎ → fa
• Îngilîzî: attentive → en, cautious → en, ^?thrift → en, ^?tending → en
• Tirkî: dikkatli → tr, tedbirli → tr, mukayyet → tr