derbider

Kurmancî

Rengdêr

derbider

1. aware, bajêle, mişextî, koçber, penaber, revok, firar, harib, belav bûn
   kesê/a ku ji warê xwe bar dike ji ber her sedemekê.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• derbeder

Jê

• derbiderî
• derbiderîtî
• derbiderî
• (Lêker) derbider bûn
• (Lêker) derbider kirin

• (Navdêr) derbiderbûn
• (Navdêr) derbiderkirin

• (Rengdêr) derbiderbûyî
• (Rengdêr) derbiderkirî

Etîmolojî

der (derî, dergeh) + bi + der anku kesa/ê ku ji ber deriyekî diçe yê din.

Werger

• Almanî: ^?hier und da → de, ^?hier und dort → de, ^?hierhin und dorthin → de, ^?stellenweise → de, ^?von Ort zu Ort → de
• Farisî: دربه در‎ → fa, آواره‎ → fa
• Îngilîzî: homeless → en, exile → en, scatter → en, ^?errant → en
• Tirkî: derbeder → tr, hırpani → tr