behredar

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
behredar	behredartir	herî behredar behredartirîn

behredar

1. Kesa/ê ku ji siriştê xwe ve bo kirina tiştekî jêhatî û zîrek e.

   Hevmane: bibehre, behremend, biqabiliyet

   Hê ji zarrokiya wî ve diyar bû ku hunermendek behredar e.

2. behrdar, pardar, pişikdar, beşdar, mişterik, şirîk
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Dijmane

• bêbehre

Jê

 

• (navdêr) behredarbûn
• (lêker) behredar bûn
• (rengdêr) behredarbûyî
• (navdêr) behredarkirin
• (lêker) behredar kirin
• (rengdêr) behredarkirî
• behredartî
• behredarî
• behredarîtî

Etîmolojî

Ji behr +‎ -e- +‎ -dar.

Werger

• Erebî: موهوب‎, مشترك‎
• Farisî: سودمند‎ → fa, فایده دار‎
• Îngilîzî: dexterous → en, genius → en, partner → en
• Tirkî: dirayetli → tr, istidatlı → tr, liyakat sahibi, liyakatli → tr, ortak → tr, paylı → tr, kabiliyetli → tr, hissedar → tr, ^?yetenekli → tr, ^?istidat → tr, ^?liyakatlı