wehdet
Kurmancî[biguhêre]
[biguhêre]
Zayenda mê ya binavkirî | ||
---|---|---|
Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
Navkî | wehdet | wehdet |
Îzafe | wehdeta | wehdetên |
Çemandî | wehdetê | wehdetan |
Nîşandera çemandî | wê wehdetê | wan wehdetan |
Bangkirin | wehdetê | wehdetino |
Zayenda mê ya nebinavkirî | ||
Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
Navkî | wehdetek | wehdetin |
Îzafe | wehdeteke | wehdetine |
Çemandî | wehdetekê | wehdetinan |
wehdet mê
- tenêtî, yekîtî, yekbûn,
(felsefe) baweriya ku hemû tiştên heyî bi hev re yekîtiyek parvenebar pêk tînin
Jê[biguhêre]
Etîmolojî[biguhêre]
Ji erebî وحدة (weḥdet) ji وحيد (weḥîd, “tenê”) ji احد (eḥed, “yek, tenê”), hevreha îbranî אחד (êxad), aramî חד / ܚܕ (xed: yek), akadî êdu