temîn

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Navdêr 1[biguhêre]

temîn

  1. bicihanîn, encamdan, bicihkirin, misogerî, esehî, piştrastî, dabîn, pêbawerî, peydakirin, bidestxistin

Herwiha[biguhêre]

Bide ber[biguhêre]

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji erebî تَأْمِين(taʾmīn).

Werger[biguhêre]

Navdêr 2[biguhêre]

temîn

  1. wêneyê yan nexşa ku mirov lê dinere û li ber wê nexşek din çêdike
    • Pirseka dîn e û ez ê bi dînatiya xwê bersiv bidim.
      Ez bi kurdî ji dayik bûm li ser berrikeka bi tiliyên dapîra min nîgarê Mezopotamya lêkirî.
      Ez dixewtim li ser pênc gezên bublînê ew ê dayika min navê xwe û yê babê min û yê Kurdistanê bi tîpên kurdî sentînê kesk û sor û zer têl û temînen xwe li ser neqişandîn.
       — (Selwa Gulî: Çima bi kurdî dinivîsî?, Amidakurd.com, 3/2007)

Herwiha[biguhêre]

Bide ber[biguhêre]

Werger[biguhêre]