taûn
Kurmancî[biguhêre]
[biguhêre]
taûn
- kul, kulareş, kula Helebê, êşeka kujek e li sala (1894) ê mîkrobê wê ji layê (Irisn Basîl) ve hate niyasîn, nîşanêt wê piştî (5) ruja ji vegirtinê diyar dibin ku dibine sirr û lerz û tayêt dijwar û bergutik û kulbûna xoşxoşka û werimtina mêlak û gulçîsk û xaxaka û binguh û rana û li demê çar meha nesax pê dimirt, êv êşe bi rêka mêşa dihête veguhastin[1]
Bi alfabeyên din[biguhêre]
Etîmolojî[biguhêre]
Çavkanî[biguhêre]
- ↑ Mihemed Emîn Doskî. (2016). Ferhenga Spîrêz (Erebî - Kurdî). Çapa dûyê. Duhok: Weşanxaneya Spîrêz