sedef

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

sedef

sedef

  1. mîne, lûl
    • Ev serûbinbûn, ev kîşwera tamxweş, ev koçberiya diltezîn, ev evîna sîngsedef… li ser pênûsên helbestvanan bûn dîmenên erdnîgareke berîberdan; rengrisas, dilkoçer, rûagir… — (Berken Bereh: Lezgîn û ewravî, Kovaraw.com, 2007)
  2. qalika şeytanok
  3. sipend, sifend, sipind

Bi alfabeyên din[biguhêre]

Têkildar[biguhêre]

  • durra sedefnîşîn [kev]
  • kespik (bişkoka sedefî) [cil]

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji erebî صَدَف‎(ṣadaf).

Werger[biguhêre]

Tirkî[biguhêre]

Rengdêr[biguhêre]

sedef

  1. lûl, sedef