rehmetî

Kurmancî

Rengdêr

rehmetî

1. merhûm, biheştî, rehmetkirî, mirî, wefatkirî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• rahmetî
• rihmetî

Ji wêjeyê

Lê gava em wê yekê jî digrin ber hesêb, ku çi ku rehmetî pêra gîhand bi cî bîne –bûye mal û milkekî çanda kurdî yê nemir – xemgîniya me ber vê undakirinê siviktir dike, ber ku ew mal û milkê bi xwe ra xudanê tomarkirin û lêkolîna xwe jî herwiha zêndî bihêle.

(MWezîrê Eşo: Çanda kurdî ziyanek mezin dît, Lalish.de, 11/2007))

Jê

Ji rehmet + -î

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Îngilîzî: late → en, sainted → en, ^?deceased → en
• Tirkî: merhum → tr, rahmetli, ^?merhume → tr