pabûc

Kurmancî

Navdêr

Cotek pabûcan.

pabûc

1. xufik, pêlavên nerm yên navmalê
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Etîmolojî

Bi rêya tirkî pabuç yan zimanekê ewropî (bo nimûne fransî û îngilîzî babouche bi rêya erebî بابوش‎ (/babûş/)) ji zimanên îranî, bi farisî پاپوش‎ (papûş) ji پا‎ (pa, “pê, ling”) + پوش‎ (pûş, “-poş”) ji lêkera پوشیدن‎ (pûşîden, “pêçan, niximandin”). Heman peyv ketiye gelek zimanên ewropî yên din jî: spanî babucha, almanî Babusche, îtalî babbuccia, yûnanî παπούτσι (papoútsi), romanî papuc, polonî papuć û bambosz, mecarî papucs, çekî papuče, makedonî папуча (papuça), albanî papuçe...