heyran

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /ħɛjˈɾɑːn/
• Kîtekirin: hey·ran

Navdêr

heyran zayend pêwîst e (z=m: mê, z=n: nêr, z=mn: mê û nêr, z=nt: nêtar)

1. Gorî, dilsoz, fîda,
   kesa/ê gelek ji tiştekî hez dike.

   Ez heyranî zimanê kurdî me.

2. Qurban, feşanî, cangorî, canfeşanî.^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Ji wêjeya klasîk

• Ser de libasê xett û xal
  Sergeşte heyran ma û lal
  Ehmed ko dî nûra semed — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Herwiha

• ḧeyran

Bide ber

• heywan

Jê

• (Lêker) heyran bûn
• (Lêker) xwe heyran kirin

• (Navdêr) heyranbûn
• (Navdêr) xweheyrankirin

• (Rengdêr) heyranbûyî
• (Rengdêr) xweheyrankirî
• heyranî
• heyranîtî
• heyrantî

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Werger

• Almanî: Bewunderer → de, erstaunt → de, hingerissen → de, Verehrer → de m, mein Lieber! → de, oh Schreck! → de, ^?entzückt → de
• Farisî: تعجب زده‎ → fa, شگفت زده‎ → fa
• Fînî: omistautunut → fi
• Îngilîzî: devoted → en, dedicated → en, vowed → en, zealous → en, lover → en, feal → en, ^?singere → en
• Tirkî: hayran → tr, antilop → tr

Navdêr

heyran mê

1. (cûnek stranan) Binêre heyranok.