hebilîn

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Lêker[biguhêre]

hebilîn

  1. piçikîn, xelitîn
  2. Ji bo benik, têl û ta linavhevketin, lê zîvirîn, asê bûn
    Porê wî bi şeh ve hebilî.
    Gulokên ta yên sor û şîn li hev hebilîn.
    • Bi hizrên ku kişkişîbûn nava serê te re zimanê te li hev hebilîbû. — (Nameyek Ji Xwedê Re (Yunus Eroğlu) (r.14))

Etîmolojî[biguhêre]

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger[biguhêre]