enbar

Kurmancî

Mane

enbar (cureyê peyvê?)

1. binaniya malan
2. mexzen

   enbara cotkaran, di serê gîsinê wan de ye”

Ji wêjeya klasîk

• Biryan û kebabê meyhimanî
  Her kase û tebsiyek yek enbar
  Serşar-i şebîhê nefsê emmar — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Farisî: انبار‎ → fa