doguş
Kurmancî[biguhêre]
Mane[biguhêre]
doguş (cureyê peyvê?)
- sivikbûya »dogoşê«: pevçûn
Ji wêjeyê[biguhêre]
- Tên wuqûfa 'erefatê bi sema nûbî û zeng
Sef bi sef tirk û muxul doguş û hindî di kemîn
Bi 'eceb hatine cengê hebeş û rom û fireng — (Dîwana Melayê Cizirî)