îlet
Kurmancî[biguhêre]
[biguhêre]
Zayenda mê ya binavkirî | ||
---|---|---|
Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
Navkî | îlet | îlet |
Îzafe | îleta | îletên |
Çemandî | îletê | îletan |
Nîşandera çemandî | wê îletê | wan îletan |
Bangkirin | îletê | îletino |
Zayenda mê ya nebinavkirî | ||
Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
Navkî | îletek | îletin |
Îzafe | îleteke | îletine |
Çemandî | îletekê | îletinan |
îlet mê
- êş, nesaxî, nexweşî, elem, eger, mered
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
- bengî, edetê nebaş yê ku mirov fêrî bûye û nikare êdî neke
- Alkol û cigare jê re bûne îlet.
- tiştê ku mirovî aciz dike
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
Ji wêjeya klasîk[biguhêre]
- Rehmî nazil cumleê 'îlet dibit
Her cihê lê bête xwendin rehmet lê — (Mela Hesenê Bateyî, Mewlûda Kurdî, ~1720)
Herwiha[biguhêre]
Jê[biguhêre]
Etîmolojî[biguhêre]
Ji erebî علة ('illet), hevreha îbrî עלה ('îlla), aramî ܥܠܬܐ ('illiθa)