zen

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /zɛn/
• Kîtekirin: zen

Navdêr 1

zen mê

zen kirin

1. hesibandin, texmîn kirin, guman,
   tiştek wek tiştekî hesab kirin

   Xwe mezin zen neke! (Xwe mezin nehesibîne. Bawer neke ku tu xurt î.)

   • Xwe "serberdayî" zen meke. Lewre, dema tu bi nêrîneke zanyarî li vê mêhvangeha dinyayê binihêrî tu qet tiştekî bêxaye û bênîzam nabînî. Tu dê çawa bê nîzam û bê xaye bî. — (Bedîûzzeman Mele Seîdê Kurdî, wergerandin: Abdulkadir Bîngol, Nefel.com, 7/2009)

Herwiha

• icmal

Etîmolojî

Ji erebî ظن‎ (ẓenne). Wek zan ketiye tirkî jî.

Bikaranîn

Lêker:

• zen kirin

Navdêr:

• zenkirin

Rengdêr:

• zenkirî

Jê

• zenker
• zen kirin
• zenkirin
• zenkirî

Werger

• Almanî: Mutmaßung → de m
• Erebî: ^?ظن‎
• Farisî: ظن‎ → fa
• Tirkî: sanı → tr, zan → tr

Navdêr 2

zen mê

1. rêbazeke yan mezhebeke bûdîstî ye û bi taybetî pûte bi medîtasyonê dike
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• zên

Etîmolojî

Deyn ji îngilîzî zen ji japonî 禅 (zên) ji çînî 禪 (çen) ji sanskrîtî ध्यान (dyane-) ji proto-hindûewropî *dheiə- (“dîtin”), binere: dîtin.

Werger

• Almanî: Zen → de
• Bretonî: zen
• Çînî: 禅 → zh (chán)
• Esperantoyî: zeno
• Fînî: zen → fi
• Fransî: zen → fr
• Îngilîzî: zen → en
• Japonî: 禅 → ja (zen)
• Koreyî: 선 → ko (seon)
• Tirkî: zen → tr

Tirkî

Navdêr

zen

1. jin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Volapûkî

Navdêr

zen

1. xwelî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Çavkanî

Ev peyv ji wergerên xwelî hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}