zebûn

Kurmancî

Mane

zebûn (cureyê rêzimanî?)

1. tengazer, bêhêzî, bêhêzbûnî, bêçaretî, neçarî, kêm, nexurt, cezaxwarî, hikumxwarî, mehkûm, reben, kêmhêz, bêhêz, qels, hêjar, lewaz

Ji wêjeya klasîk

• Teşbîhê belayê asimanî
  Zala felekê li ber zebûn bû
  Wê nav ji pîrê, Heyzebûn bû — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Etîmolojî

Ji ze +‎ bûn.

Werger

• Tirkî: aciz → tr, güçsüz → tr, mahkûm → tr, zebun → tr, ^?düşkün → tr

Çavkanî

Ev rûpel ji aliyê botê ve hatiye çêkirin, ji kerema xwe re kontrol bike!