xwelî
Kurdî[biguherîne]
Wate[biguherîne]
- toza gewr ya ji tiştên şewitî/ sotî peyda bûye
- (devokî) ax, erd, toz
- (mecazî) malwêranî, kembaxî, bela, bedbextî, bêsiûdî:
Xwelî bi serê me werbû. (Belayek mezin hat serê me.) - (mecazî) tiştek pîs:
Wî xwelî xwar û alîkariya dijminan kir.
Herwiha[biguherîne]
Bi alfabeyên din[biguherîne]
- kurdî-erebî: خوهلی
Ji[biguherîne]
hevreha soranî خۆڵهمێش (xołemêş), hewramî xûl, lûrî xol, pehlewî xvel/xwel, belûçî hûl, zazakî wele (kurmancî "xw" = zazakî "w"), belkî hemû ji proto-hindûewropî *swol- (ax, erd - sw- ya proto-hindûewropî di zimanên îranî de dibe xw - binere xwarin, xwendin, xwişk...) ku herwiha serekaniya solum ya latînî, soil ya inglîzî ye. Wisa be, di kurdî de "xwelî" ji "ax" ya hindûewropî û "ax" ji "xwelî" ya hindûewropî ye anku maneyên herdu peyvan bi hev guherîne. հող (hoł) ya ermeniya kevn ihtimalen ji zimanên îranî hatiye wergirtin û di ermeniya nû de bûye հող (hoẍ) (Açaryan bi xeletî dibêje ku ya kurdî ji ermenî hatiye wergirtin. Eger wek gotina wî ya kurmancî ji ermenî bûya, hingê hevrehên wê wisa bi berfirehî di ziman û zaravayên îranî de peyda nedibûn.) Nêzîkiya navbera "xwelî" ya kurdî û kül (xwelî) ya tirkî ihtimalen tesedifî ye. Ya tirkî ne ji zimanên îranî hatiye wergirtin, hevrehên wê di zimanên din jî yên tirkîkî/tûranî de hene: azerî kül, tirkmenistanî kül, gagawzî kül, qazaxî күл (kül), oyxurî كۈل (kül), hemû ji tirkiya kevn *kül.
Jê[biguherîne]
- xulav
- xulavî
- xwelîdank
- xwelîbiser
- xwelîbiserane
- xwelîbiserî
- xwelîbiserîtî
- xwelîser
- xwelîserane
- xwelîserî
- xwelîserîtî
- xwelîşînk
- xwelîşînkî
Werger[biguherîne]
|
|
