xwedî-

Kurmancî

Pêşgir

xwedî-

1. Kesê ku tiştek heye.

   Hevmane: bi-, -dar

   xwedîmal (bimal, maldar, kesa/ê ku mal heye),
   xwedîsebir (bisebir, sebirdar, bênfire)

Herwiha

 

• xudan-
• xudî-
• xwedan-
• xwidan-
• xwidî-
• xwudan-
• xwudî-

Jê

Peyvên kurmancî bi pêşgira xwedî-‎ (3 R)

Etîmolojî

Ji xwedî.