xeyrî

Kurmancî

Hoker

xeyrî

1. ji bilî, ji xeynî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeyê

• Şehkitêbek min divêt behsa muhebbet bit temam
  Sed tilism û sihrî tê da pêkve suryanî meqam
  Ebceda işqê min xwend û eqlî winda kir û mam
  Horiya baxê bihiştê, tûtiya tawisxeram
  Xeyrê Batê, padîşaha min, delala kê yî tu? — (Mela Hisênê Bateyî 1417 - 1491)

Jê

• ji xeyrî
• ji xeynî

Etîmolojî

Ji erebî غَيْر‎ (ẍeyr, “din, cuda, başqe”)

Werger

• Erebî: ^?مكفأ‎
• Farisî: بجز‎ → fa, بغیر‎ → fa
• Îngilîzî: except → en, beside → en
• Tirkî: gayri → tr, ^?başka → tr