wergir

Kurdî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /wɛɾˈɡɪɾ/
• Kîtekirin: wer·gir

Navdêr

Zayendên mê û nêr ên binavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	wergir	wergir	wergir
Îzafe	wergira	wergirê	wergirên
Çemandî	wergirê	wergirî	wergiran
Nîşandera çemandî	wê wergirê	wî wergirî	wan wergiran
Bangkirin	wergirê	wergiro	wergirino
Zayendên mê û nêr ên nebinavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	wergirek	wergirek	wergirin
Îzafe	wergireke	wergirekî	wergirine
Çemandî	wergirekê	wergirekî	wergirinan

wergir mê û nêr

1. stîner, ya / yê ku tiştekî werdigire

Ji wêjeya klasîk

• 'Aqilan lê xerab û ebter ke
  Her seher ji nû destikê wergir
  'Er'erê têk da seraser ke— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Bide ber

• bergir
• dagir
• hilgir
• ragir
• vegir

Têkildar

• wergirtî

Binêre herwiha

• werger
• wergêr

Etîmolojî

wergirtin + -tin

Jê

• wergirî
• wergirîtî

Werger

• Almanî: Empfänger → de nêr, ^?Adressat → de nêr
• Erebî: القابض‎ → ar, مستلم‎ → ar
• Inglîzî: recipient → en, intake → en, the withholder → en,^?consignee → en, ^?payee → en, ^?pickup → en, receiver → en
• Tirkî: alıcı → tr