welê

Kurmancî

Hoker

welê

1. wisan, wisa, wilo, bi wî awayî, bi wî şêweyî, bi wî şiklî, bi wî rengî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeya klasîk

• »Ki 'işq asan numûd ewwel
  Welê uftad-i muşkilha«
  Ji mihra wê şefeqse'dê — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Herwiha

• wilê
• welêhat
• welê hat

Nêzîk

• wiha
• hosa

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: ^?solch → de, ^?solche → de
• Farisî: ^?آنطور‎ → fa, ^?این جور‎, ^?این طور‎ → fa, ^?این قبیل‎, ^?اینطور‎ → fa, ^?همینطور‎ → fa
• Îngilîzî: so → en, in this way
• Tirkî: öyle → tr, şöyle → tr, böyle → tr, öylesi → tr, ^?derece → tr

2. lê

Mane

welê (cureyê peyvê?)

1. lê, lêbelê, belê, belam, ema, feqet, lakin

3. gazîkirin

Mane

welê (cureyê peyvê?)

1. Gengaze ji peyvên wa + lê çêbibe. Dema mirov bang yan jî gazî li jina xwe dike dibêje welê. (Li Qoserê)

   Ha welê, rabe avê germ ke. Ji toz û axê canê min herî girtiye. Ezê serê xwe bişom. De piçekî zû ke.

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: also → de