terkîb

Kurdî

Wate

1. qedînek, pêkvedan, pevgihan, yekkirin, hevedudanî, raxistina rûpelan

Etîmolojî

ji erebî [Peyv?] ترکيب‎ → ar (terkîb), hevreha akadî terkîbu ji rehê r-k-b- (siwar bûn / kirin) ku herwiha serekaniya peyva rikêb e. Wek ترکيب‎ → fa (terkîb) ketiye farisî wek terkip jî di tirkî de cih girtiye.

Ji wêjeya klasîk

Çi munafat û luzûm in çi qiyas û çi misal
Ev çi tewlîd û çi terkîb e çi rûh in çi cesed
Ser bi 'iczê didirit quwwetê derrakeê ma— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Werger

• Farisî: ترکيب‎ → fa
• Tirkî: tamlama → tr, terkip → tr, ^?bileşim → tr