telafûz

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

telafûz

  1. Lebatên ku dema derketina dengên di dev de pêk tê.
    Hevmane: bilêvkirin
    • Hîna min manayên wan nizanîbû. Demek şunde min fêm kir ku ji gelek wan kesên ku ev qesîde dixwendin wana jî pir fêm nedikirin… Lewra paşê min fêm kir îbareyên ku wan kesan telafûz dikirin hinek ji wan xelet bûn. Naxwe ev şiîrên ku maneya wan nedihat zanîn çawa ewqas tesîr li ser... — (Di bin siya minarê de Melayê Cizîrî, Osman Tunç, Nûbihar)

Herwiha[biguhêre]

Bikaranîn[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji erebî peyva تَلَفُّظ(talaffuẓ). Her wiha peyva لفظ(lafẓ) wek kokê tê.

Werger[biguhêre]