taqî

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

taqî

  1. tehqîq, ezmûn, test, ceribandin, saxtî, saxtî, teftîş, ezmayîş, axulme, kontrol, çavdêrî, sehkirin, pişkinîn, temaşekirin, venerîn, azmayîş, vekolîn, lê kolîn, ezmûn kirin, fehs
    • Bi gotinin din, ji ber ku cih mercê serekî ye, ji hebûna taqîkirin û tecribekirinê re ye, her wisa dem jî mercekî pêdivî ye. Bê wan û dervî wan tu nasîn nikare peyda bibe û hiş nikare sawêra heyînekê dervî cih bike. — (Derwêş Derwêş: Serdem li ber Roniya Cezîrî, Pen-kurd.org, jêwergirtin 11/2006)
[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Bi riya soranî soranî تاقی(taqî) ji tehqîq ji erebî تحقیق‎ (tehqîq). Binêrin: tehqîq, heq, hiqûq.

Werger[biguhêre]

Formeke navdêrê[biguhêre]

taqî

  1. (awayek tewandî ji "taq") Binêre: taq