tûle

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /tuːˈlɛ/
• Kîtekirin: tû·le

Navdêr 1

tûle n

1. (guhandar) Têjikên seyan.

   Hevmane: kûçik, cewrik

   • ...dît ku kêtika mala wî di nêv şebabêkê da sekinî bû û tûleya wî jî li ber derî bû. — (Mela Mûsayê Hekarî, Amadekar: Hêmin Omer, Durrû’l Mecalîs, 2022 ["1857"], r. 169)

Herwiha

• twîle
• tîle (2)

Jê

• tûlehî
• tûletî
• tûleyî

Etîmolojî

Ji proto-hindûewropî *teh₂l-mezin kirin, xwedî kirin; têjik, tûle, heywanên biçûk}}, hevreha yûnaniya kevn τᾶλις (tâlis) / τῆλις (têlis), latînî talea.

Werger

• Farisî: توله → fa
• Îngilîzî: poodle → en, pup → en, puppy → en, ^?spaniel → en, ^?papillo
• Tirkî: gangster → tr, hayta → tr, ^?zağar → tr, ^?yavru → tr, enik → tr

Navdêr 2

tûle n

1. Kesa/ê ti karek mifadar anku bifeyde nake, kesa/ê bi karûbarên bêwec ve mijûl

   Hevmane: zamote, tolaz

   • Herî zêde ji hindê ditirsim ku ew bibe ya tûle û tolazekî yê ku çavnebar û hesûd be û baxçe bi kirê bide bazarganên jin û pîretewt û hingê dê hê sala pêşîn her tişt di ber avê de biçe! — (Anton Çexov: Keşîşê Reş, beşa 3, wergêrr: Husein Muhammed, Kovara Mehname, hj. 25, 2/2002)

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.