sewsî

Kurmancî

Bilêvkirin

• Kîtekirin: sew·sî

Rengdêr

sewsî

1. Kesa/ê ku baş hay ji xwe nîne û nizane bibirryar tev bigere.

   Hevmane: xurifî, bêhiş, bêhay, gêj, gêjelok, hewaserî, şeplepêketî

   • Hûn zanin, gava hinek insan terka welat û civaka xwe dikin û tên nav civakek pêşdetir, gêj û sewsî dibin û wek mirîşka gêj li wan tê. — (Lotikxane.com, 1/2006)
2. mitrî, mat, sersam^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Herwiha

 

• sewisî
• sewskî

Jê

 

• sewisandin
• sewisandî
• sewisî
• sewisîn
• sewisîner
• sewsî bûn (lêker)
• sewsîbûn (navdêr)
• sewsîbûyî (rengdêr)
• sewsîkirin (navdêr)
• sewsî kirin (lêker)
• sewsîkirî (rengdêr)

Bide ber

• şewşî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Îngilîzî: absent minded, scatterbrained → en, deranged → en, dizzy → en, dotty → en, drowsy → en

Fransî: étourdi → fr, qui a la tête en l'air, dérangé → fr, fofol

• Tirkî: melânkolik → tr, sersem → tr, aklını yitirmiş

Çavkanî

• Kurmancî, Devoka Qerejdaxê (9) [arşîv], Mahmûd Lewendî, Weşanên Enstîtuya Kurdî ya Parîsê, hj. 25, 1999, r. 3