sewda

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. evîn, dildarî, dilketin, eşq, viyan, hezkirina zêde

Jê

• sewdaser
• sewdaserî
• sewdaserîtî
• sewdasertî
• sewdayî

Ji wêjeyê

Got: - Beytûyo, por û guliyên min qumaş in, yêngên mîna te bê sewda û bê hiş in:

sîng û berê min zozan e, ez çavreş im, ne ya te me, para lawikê xwe yê keleş im.

got berzeqê û bi awir li min nihêrî, awirên wê li min bûn mîna kêr û dirrî.

cotê guliyan bûn cotek mar û li min venîn, saza min ket, tilî û pêçiyên min lerizîn.

mêrg û geliyên Elegezê girtin dûman, niza’m ji çi re gelo bihar bû zivistan

— (Gozel: Fêrîkê Ûsiv)

Werger

• Farisî: سودا ^→ fa, عشق ^→ fa
• Inglîzî: passionate ^→ en
• Tirkî: sevda ^→ tr