selîm

 Binêre herwiha: sêlim, selim, û Selîm

Kurdî

Rengdêr

selîm

1. rast, dirist, bê-êb, bêkêmasî, bêqisûr
2. sax, saxlem
3. ne xeternak, ne talûke, ne bive

Bide ber

• Selma
• sêlim

Jê

• aqilê selîm
• Selîma
• selîmî
• selîmî
• selîmîtî

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?], têkildarî silamet

Werger

• Fînî: terve → fi, viaton → fi
• Inglîzî: healthy → en, sound → en, flawless → en, honest → en, perfect → en
• Tirkî: tecrübe → tr, ^?selim → tr
• Yûnanî: selim → el (selim), doğru → el (doğru), dürüst → el (dürüst), kusursuz → el (kusursuz), iyicil → el (iyicil)