sehm

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Navdêr 1[biguhêre]

sehm

  1. heybet, tirs, xof, dehşet, teror

Ji wêjeya klasîk[biguhêre]

Bi alfabeyên din[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji zimanên îranî ku herwiha di pehlewî û farisiya navîn de jî hebû. Berevajî ku tê bawerkirin, "sehm" bi maneya "heybet" ne ji erebî ye.

Werger[biguhêre]

Navdêr 2[biguhêre]

sehm

  1. par, behr, pişk, parçeya kesekî

Etîmolojî[biguhêre]

Ji erebî سَهْم(sahm).[1]

Werger[biguhêre]

Çavkanî[biguhêre]