sehm
Kurmancî[biguhêre]
[biguhêre]
sehm mê
Ji wêjeya klasîk[biguhêre]
- Bi husna xwe ilahî kî
Bi sehm û heybeta dînê
Nucûm û kewkebê lami — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)
Bi alfabeyên din[biguhêre]
Etîmolojî[biguhêre]
Ji zimanên îranî ku herwiha di pehlewî û farisiya navîn de jî hebû. Berevajî ku tê bawerkirin, "sehm" bi maneya "heybet" ne ji erebî ye.
Werger[biguhêre]
[biguhêre]
sehm mê